Leworęczny tenisista - co warto o nim wiedzieć?

Leworęczny tenisista - co warto o nim wiedzieć?

Nadal zaskakującą ciekawostką pozostaje nieoczywisty fakt - wśród osób, które wniosły wybitny wkład w historię ludzkości, wiele z nich miało wspólną cechę - leworęczność. Najbardziej znane uzdolnione osoby leworęczne to:

• Aleksander Wielki,
• Juliusz Cezar,
• Leonardo da Vinci,
• Michał Anioł Buonarotti,
• Benjamin Franklin,
• Ludwig van Beethoven,
• Niccolo Paganini,
• Robert Schumann,
• fizjolog rosyjski Iwan P. Pawłow,
• filozof niemiecki Friedrich Nietzsche,
• Sir Winston Churchill,
• Albert Einstein,
• Jimmy Hendrix,
• laureat Pokojowej Nagrody Nobla Albert Schweitzer;
• Gerard Ford, który swoją drogą wprowadził wiele usprawnień dla leworęcznych w białym domu;
• Henri de Toulouse-Lautrec i Pablo Picasso.

Współcześnie żyjące znane osobistości posługujące się lewą ręką, to m.in. Bill Clinton, Paul McCartney, Bob Dylan, Ringo Starr Robert de Niro. Wśród osób leworęcznych często możemy spotkać również tenisistów. W dzisiejszym artykule opowiemy, jak leworęczni zawodnicy tenisa sprawdzają się na kortach?

Leworęczni tenisiści

Najbardziej zasłużonym tenisistą leworęcznym jest Rafel Nadal - mistrz kortów ziemnych, który wygrał najwięcej turniejów wielkoszlemowych w historii ery open, w tym jako pierwszy tenisista czternastokrotnie wygrał turniej wielkoszlemowy French Open (Roland Garros). Chociaż jest praworęczny to nie stanowi dla niego problemu, by rozgrywać sety, trzymając rakietę lewą ręką, gdyż od dziecka był uczony grania obiema rękami. Innymi topowymi zawodnikami ATP wśród leworęcznych graczy są: Federico Delbonis, Gilles Muller, Thomaz Belluci, Albert Ramos, Martin Kližan, Feliciano Lopez, Donald Young, Fernando Verdasco, Adrian Mannarino, Jiří Veselý. Zyskali sławę także tacy zawodnicy, jak Goran Ivanesevic, Martina Navratilova, Patty Schnyder, John McEnroe, Monika Seles i polski gracz Mariusz Fyrstenberg.

Leworęczność w tenisie - czy dominująca prawa półkula mózgu wpływa na grę?

Ludzie leworęczni to najbardziej rozpowszechniona mniejszość na świecie, która jest w znaczącym stopniu zdominowana przez praworęczność. Osób praworęcznych jest prawie 90%, a leworęcznych zaś 10% całej populacji. Niewielka różnica, która znajduje się pomiędzy, to osoby oburęczne - bardzo często urodziły się mańkutami, lecz wykształciły umiejętność posługiwania się obiema rękami. Praworęczni stanowią znacznie wyższy odsetek, także i w świecie tenisowym.

Choć mańkutom dopiero stawiającym swoje pierwsze kroki w tenisie nauka przychodzi trudniej, to przeważnie już doświadczeni gracze leworęczni lepiej sobie radzą w rozgrywkach z zawodnikami grającymi prawą ręką. Uwzględniając liczne osiągnięcia wielu leworęcznych geniuszy, łatwo jest utwierdzić się w przekonaniu, że przewaga może wynikać z pewnego talentu, który jest swoisty dla osób leworęcznych. Takie osoby dobrze sprawdzają się zarówno w rozgrywkach singlowych, jak i w deblu, czyli grze podwójnej. W rzeczywistości "kluczem" do sukcesu jest doświadczenie. Tenisiści, którzy grają lewą ręką, o wiele częściej mają do czynienia z praworęcznymi graczami. Łatwiej im przychodzi dostosowanie się do gry oponenta, w przeciwieństwie do praworęcznych graczy, dla których pojedynek z leworęcznym przeciwnikiem to rzadkość.

Jak leworęczni powinni grać, by wygrać? Wiedza w pigułce

W tenisie istotna jest szybkość i precyzja wykonywania danych zagrań. Kiedyś sprawdzano, którą ręką dziecko potrafi lepiej się posługiwać - jeżeli była to lewa ręka, starano się uczyć pociechy praworęczności. Dziś na mańkutów patrzy się z większą przychylnością. Wśród leworęcznych osób możemy spotkać prawdziwych mistrzów tenisa. U takich zawodników lewa półkula mózgu jest słabiej rozwinięta. Trzeba dodać, że lewa półkula odpowiada w dużej mierze za logiczne, analityczne myślenie, które jest bardzo przydatne na korcie.

Mimo wszystko wiele leworęcznych kobiet i mężczyzn osiąga liczne sukcesy w tej dziedzinie sportu. Warto, więc zastanowić się nad jedną kwestią - czy to, że zawodnik większość czynności wykonuje lewą ręką, ma wpływ na jego styl gry? Tak i to niemały. Udowodniono, że leworęczni lepiej wypadają w testach polegających na szukaniu wielu rozwiązań, a także mają lepiej rozwinięte myślenie przestrzenne - co jest bardzo istotne w planowaniu taktyki gry.

Sami leworęczni otwarcie przyznają jedno - ich taktyka w dużej mierze polega na zaskoczeniu przeciwnika. Opiera się na wykonywaniu zagrywek odwrotną stroną, niż praworęczny rywal. Ponadto istnieje przekonanie, że osoby leworęczne mogą mieć problem z trzymaniem rakiety do tenisa prawą ręką. Nic bardziej mylnego, mańkuci mogą wykonywać tę czynność lewą lub prawą ręką. Oburęczność w tenisie jest uważana za dar, dzięki, któremu można wybrać nie tylko jeden gem, ale nawet cały mecz.

By móc wygrać z praworęcznym przeciwnikiem, powinieneś popracować nad pewnymi aspektami gry, m.in na:

• serwisie - musisz serwować na stronę parzystą blisko środka po linii, a na stronie nieparzystej serwuj piłkę dochodzącą na zewnątrz;
• bekhend - tu powinieneś grać po linii;
• forhend - w tym przypadku graj po krosie.

Jak wykorzystać swoją praworęczność wykorzystać w pojedynku z leworęcznym? Garść porad

Granie meczu z leworęcznym przeciwnikiem często stanowi niemałe wyzwanie dla amatorów, ponieważ nigdy nie wiadomo, czego można spodziewać się po mańkucie. Pewnie dlatego, że w większym odsetku zawodników tenisa znajdują się gracze praworęczni. W pokonaniu mańkuta warto, więc opracować właściwą strategię.

Jedno jest pewne - największym błędem w rozgrywkach z leworęcznym zawodnikiem jest granie forhendu po linii, może to skończyć się wypadnięciem z kortu. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest spróbowanie zagrania backhandu po linii. W przypadku serwisu warto pamiętać o jednym - piłkę należy serwować na barchanową stronę. Jeśli chodzi o nieparzystą stronę, to trzeba serwować blisko środka po linii, a po stronie nieparzystej - należy zrobić wszystko, by wyrzucić rywala z kortu.